Descartes in the News


Follow us on LinkedIn

Explore coverage of company and technology news

De wereldwijd bekende producent van koffiecups doet het al jaren: direct verkopen aan de consument. Dit fenomeen, Direct-to-Consumer(D2C), is steeds meer in opkomst. “Fabrikanten nemen het heft in eigen hand: directe verkoop aan consument”, kopt een artikel bij RTLZ. “Steeds vaker koffie, bier en kruiden kopen, rechtstreeks bij de fabrikant”, laat NOS weten. Is dit een logisch gevolg van ontwikkelingen in de markt? Of heeft het te maken met de steeds hogere verwachtingen van de consument? Eén ding is zeker: door deze trend verandert de markt en dit heeft gevolgen voor de positie van zowel consumenten als leveranciers en retailers.
Consumenten kopen producten steeds vaker rechtstreeks bij de fabrikant. Bij dit direct to consumer-model worden de winkels in het verkoopkanaal omzeild. Op dit moment gaat het om een jaaromzet van ongeveer tachtig miljoen euro. Dit is een schijntje vergeleken met de jaaromzet van supermarkten, maar dat verschil wordt naar verwachting steeds kleiner. Steeds meer fabrikanten experimenteren namelijk met d2c. Nespresso verkoopt haar koffiecups al jaren direct aan de consument, maar nu zijn ook leveranciers als Heineken en Verstegen deze weg ingeslagen.
Webshops als Bol.com en Amazon zijn booming: ongeveer de helft van de e-commerce omzet wordt gegenereerd via soortgelijke grote platformen en dit aandeel blijft groeien. Leveranciers kunnen hier op verschillende manieren hun producten verkopen. Een ervan is om de producten in bulk te verkopen aan deze spelers en het logistieke proces ook aan hen over te laten. Echter, komt slechts een selecte groep leveranciers met een groot verloop hiervoor in aanmerking. Veel kleinere leveranciers kunnen wel verkopen via de websites, maar zij moeten het logistieke proces zelf regelen. Zij verkopen dan op de zogenaamde marketplaces. Deze tweede groep heeft een achterstand in de ranking op de platformen, onder meer door een langere bezorgtijd. Vier tips om toch succesvol te kunnen verkopen via deze webshops.
Overheden en internationale organisaties houden ‘zwarte lijsten’ bij van personen, organisaties en landen waarmee het om uiteenlopende redenen verboden is om handel te drijven of waarvoor sancties of beperkingen gelden. Als je zakendoet met iemand van op zo’n zwarte lijst, kun je berispt of bestraft worden, maar breng je ook het imago van je bedrijf schade toe. Elk bedrijf moet zelf de nodige screenings uitvoeren om na te gaan of de tegenpartij op een blacklist staat. Maar hoe begin je aan die zogenaamde ‘Denied party screening’?